Βρισκόμαστε στις παραμονές των πανελληνίων εξετάσεων και όπως κάθε χρόνο ένα από τα θέματα που βασανίζουν τους υποψηφίους και τις οικογένειές τους είναι το υπερβολικό άγχος και των μεν και των δε μπροστά σ’ αυτή τη δοκιμασία που κρατάει λίγο, ενώ από αυτήν εξαρτώνται πολλά.
Καταρχήν είναι σημαντικό να αποδεχτούμε ότι ένας βαθμός άγχους είναι αναπόφευκτος και φυσιολογικός, καθώς ο μαθητής έχει κοπιάσει πολύ και ο κόπος του πρόκειται να δικαιωθεί ή όχι. Επίσης, για τα παιδιά εκείνα που έχουν ένα συγκεκριμένο σκοπό ως προς τις σπουδές τους η επιτυχία έχει να κάνει και με το μέλλον τους, τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια.
Πέρα από τα παραπάνω όμως, για πολλούς και πολλές υποψήφιους/ες οι εξετάσεις αυτές είναι ίσως η πρώτη μάχη που καλούνται να δώσουν ως μεγάλοι. Ξέρουν πολύ καλά ότι την ώρα της εξέτασης γονείς, δάσκαλοι και φίλοι δε θα είναι εκεί. Είναι καλό όμως να ξέρουν ακόμα ότι για εκείνες τις μέρες τα μάτια σχεδόν ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας είναι στραμμένα πάνω τους με κάποιο σεβασμό για την προσπάθειά τους. Κάθε επιτυχία επομένως, θα είναι κι αυτή όλη δική τους. Και σε αντίθετη περίπτωση πάντως τα παιδιά που θα έχουν προετοιμαστεί με αίσθηση υπευθυνότητας, όχι απέναντι στους γονείς και τους δασκάλους, αλλά απέναντι στον εαυτό τους και σε αυτά που επιθυμούν, θα μπορέσουν να ξεπεράσουν την απογοήτευση και να αναζητήσουν άλλες λύσεις μαζί με τους δικούς τους ή να ξαναπροσπαθήσουν.
Και για τους γονείς ωστόσο είναι πολύ δύσκολο να περνάει το παιδί τους μια μεγάλη δυσκολία κι εκείνοι, που πάντα ένιωθαν υπεύθυνοι για την ευημερία και την ευτυχία του, να μην μπορούν να το βοηθήσουν δραστικά. Μπορούν όμως να το υποστηρίξουν. Είναι σημαντικό να αναγνωριστεί από την οικογένεια ο κόπος που έχει ήδη κάνει ο μαθητής ή η μαθήτρια ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Επίσης είναι βοηθητικό για το παιδί να είναι αποδεκτό και ανεκτό από τους γονείς το άγχος που έχει. Το να λέμε σε μια αγχωμένη μαθήτρια «Άμα δεν κοιμάσαι καλά δε θα γράψεις» δε τη διευκολύνει στο να ηρεμήσει και να κοιμηθεί. Από την άλλη πλευρά καλό είναι να μην επενδύεται το αποτέλεσμα των εξετάσεων με κρίσεις για την αξία του παιδιού, το κύρος της οικογένειας ή με συγκρίσεις με τα αδέλφια ή άλλους συγγενείς. Κάθε παιδί άλλωστε έχει το δικό του τρόπο να ανταποκρίνεται στις δυσκολίες της ζωής. Τέλος θα ήταν καλό οι γονείς να συζητούν μεταξύ τους ή με φίλους τις δικές τους ανησυχίες και τους φόβους, ώστε ο μαθητής να μη νιώθει υπεύθυνος και για τα δικά τους συναισθήματα. Αυτό βέβαια δε σημαίνει να είναι αποστασιοποιημένοι και να κάνουν σα να μη συμβαίνει τίποτα.
Δε θα αναφερθώ στα ζητήματα της φροντίδας μιας ισορροπημένης διατροφής και μιας σχετικής ηρεμίας στο σπίτι, γιατί συνήθως οι γονείς τα γνωρίζουν πολύ καλά και τα παρέχουν με το παραπάνω. Επισημαίνω ότι λίγο χιούμορ σε σχέση με την κατάσταση μπορεί να αποφορτίσει το κλίμα και να καθησυχάσει τον μαθητή ή τη μαθήτρια. Το βράδυ της παραμονής, τουλάχιστον του πρώτου μαθήματος, καλό θα ήταν ο μαθητής να ξεκουραστεί και να ξεσκάσει, να δει φίλους, να γελάσει και να ξαπλώσει νωρίς, Αν δυσκολεύεται να κοιμηθεί, δεν πειράζει. Ευτυχώς τα νέα παιδιά έχουν αρκετή ενεργητικότητα για να αποδόσουν ακόμα και υπό αντίξοες συνθήκες. Καλή επιτυχία σε όλους και σε όλες
Φιλιώ Τσουκαλά
Ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια
No comments:
Post a Comment